Filozof, etyk, bioetyk, teoretyk etyki medycznej, Zastępca Dyrektora Międzywydziałowego Instytutu Bioetyki. Kieruje Katedrą Bioetyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
Rozwija antropologię i etykę personalistyczną Karola Wojtyły i jego uczniów. Korzysta w tym z badań zarówno nad etyką I. Kanta, M. Schelera, D. v. Hildebranda, R. Ingardena jak również nad etyką Arystotelesa i Św. Tomasza z Akwinu. Z punktu widzenia personalizmu realistycznego przeprowadza krytykę utylitaryzmu w etyce ogólnej, w bioetyce i etyce lekarskiej.
W książce Elementy etyki lekarskiej przedstawił zasadnicze podstawy i rozstrzygnięcia normatywne etyki medycznej dotyczące początku, trwania i końca życia ludzkiego. W książce Spór o etykę medyczną zrekonstruował filozoficzne podstawy tej etyki, podał możliwości dalszego rozwoju odnowionej, medycznej etyki hipokratejskiej w jej konfrontacji z utylitaryzmem i kontraktualizmem.
Jest autorem 5 rozpraw naukowych, 140 artykułów oraz redaktorem 5 dzieł zbiorowych. Autorskie pozycje książkowe to: Dietricha von Hildebranda epistemologiczno-ontologiczne podstawy etyki, TN KUL, Lublin 1989; Zarys metaetyki, Kraków 1996; Spór o normę moralności, WN PAT, Kraków 1998; Elementy etyki lekarskiej, Medycyna Praktyczna, Kraków 2006 oraz Spór o etykę medyczną. Teleologizm E. D. Pellegrino a kontraktualizm R. M. Veatcha, Wyd. UPJPII, Kraków 2014.
Jest promotorem 250 prac dyplomowych i magisterskich oraz 7 rozpraw doktorskich. Uczestniczył z referatami w ponad 120 sympozjach naukowych, w tym w 50 konferencjach, sympozjach i kongresach medycznych. Strona domowa: www.biesaga.info
Sympozjum rok 2002, nr 1(9) Rok VI
Pojęcie osoby a zasada jakości życia we współczesnej bioetyce