Nakładem Wydawnictwa Sióstr Loretanek w 2015 roku ukazała się publikacja o. Pawła Warchoła OFMConv, wykładowcy Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie i Instytutu Maryjno-Kolbiańskiego „Kolbianum” w Niepokalanowie, zatytułowana Krew i woda dar Miłości miłosiernej. Studium historyczno-teologiczne przebitego boku Chrystusa w literaturze teologicznej i duchowej. W swojej dedykacji autor zaznaczył, że książka wpisuje się w obchody 250. rocznicy ustanowienia na ziemiach polskich święta Najświętszego Serca Jezusowego i stanowi nawiązanie do Roku Miłosierdzia ogłoszonego przez papieża Franciszka.

W swojej treści ukazuje ona źródła biblijne, teologiczne, antropologiczne i duchowe kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Już we wstępie do omawianego dzieła autor wskazuje na rolę biblijnego trójmianu: krew, woda i serce, który odgrywa istotną rolę w nauczaniu Kościoła na przestrzeni wieków aż po dziś.

Publikacja została podzielona na cztery obszerne rozdziały. Pierwszy z nich zatytułowany Realizm i symbolika krwi i wody, zatrzymuje się najpierw nad teologicznym i medycznym omówieniem faktu przebicia boku Jezusa na podstawie perykopy J 19,31-37. Odwołuje się następnie do „świadków” tego wydarzenia – Całunu Turyńskiego i Chusty z Manopello, by w końcowej części przejść do krótkiego przedstawienia sceny przebicia boku w sztuce. Autor zauważa, że właśnie przebicie boku Jezusa stanowi centrum obrazu paschalnego w ujęciu św. Jana. Potwierdza to Klemens Aleksandryjski, który zauważa, że opis wyglądu zewnętrznego Jezusa ma nam ukazać Jego duszę i ducha. Następnie autor omawia symbolikę krwi i wody, po czym uwaga zostaje zwrócona na Kościół, który rozdaje wodę i krew Pańską oraz na sakramenty święte, które jako źródła łaski dla człowieka, wypływają z rozdartego ciała Syna Człowieczego.

Rozdział drugi pt. Przebite Serce Jezusa źródłem krwi i wody, rozwija zagadnienie teologii i historii kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Autor prowadzi czytelnika poprzez średniowieczną mistykę serca, krwi i wody, ze szczególnym rozwinięciem szkół duchowości: benedyktyńskiej, cysterskiej, franciszkańskiej i dominikańskiej; następnie opisuje czasy devotio moderna, które charakteryzowało rozmyślanie o sercu i krwi Jezusa; by przejść do czasów potrydenckich, w których akcentuje wkład św. Ignacego Loyoli i jezuitów, szkoły karmelitańskiej i św. Marii Magdaleny de Pazzi w rozwój kultu Bożego Serca. Nieco szerzej o. Paweł Warchoł OFMConv zatrzymuje się na temacie wynagrodzenia Sercu Jezusa. Omawiając to zagadnienie, akcentuje przesłanie z objawień Serca Jezusowego św. Małgorzacie Marii Alacoque oraz liturgiczny wymiar kultu Bożego Serca. Tę część publikacji kończy omówienie XIX i XX- wiecznych encyklik papieży o Sercu Jezusa oraz krótkie rozważanie na tematy: miłosierdzia w darze serca, krwi i wody oraz wejścia do Serca Jezusa.

Kolejny rozdział nosi tytuł Czciciele krwi i wody Serca Jezusowego. Stanowi on ciekawe ujęcie świadków przebicia boku Jezusa Chrystusa, wśród których pierwszą jest Matka Syna Bożego. Autor zwraca uwagę także na obecność aniołów trwających przy cierpiącym Jezusie, by następnie w interesujący sposób rozwinąć temat krwi i wody w „świętych obcowaniu”. W tej ostatniej części rozdziału woda i krew zostają ukazane jako „budulec” świętości każdego człowieka. Ukazane zostaje także wstawiennictwo męczenników i innych świętych, którzy wybielili swe szaty we krwi Jezusa. Ostatni akcent stanowi wskazanie na zakony czczące krew Pańską oraz na mistyczny wymiar krwi i wody.

Ostatni rozdział omawianej publikacji: Krew i woda przeciwko duchom ciemności wskazuje najpierw na godność człowieka wypływającą z odkupienia. Autor przechodzi następnie do omówienia faktu odrzucenia krwi i wody przez duchy ciemności i do podkreślenia trwającej walki duchowej o zbawienie człowieka. W tej walce krew Chrystusa, wzywanie Imienia Jezus, wiara w moc krwi i wody Chrystusa, słowo Boże, modlitwa, post, egzorcyzmy, woda święcona i pokora stanowią środki pozwalające człowiekowi, dzięki łasce Bożej, stoczyć zwycięski bój z wrogami zbawienia i osiągnąć świętość. Końcową część tego rozdziału stanowi omówienie eschatologicznego wymiaru krwi i wody. Autor dobitnie podkreśla, że ofiara odkupieńcza Jezusa Chrystusa jest niezaprzeczalnym znakiem zbawczej woli i nieskończonej miłości Boga Ojca, który nie waha się ofiarować swojego Syna za zbawienie człowieka. Chrystus podejmuje tę wolę Ojca w osobistym darze posłuszeństwa i oddaje swoje życie jako najdoskonalszy akt czci i adoracji Ojca.

Omawiana publikacja opisuje przebity bok Jezusa jako źródło zdrojów zbawienia dla każdego człowieka. Woda i krew wypływające z boku Baranka Bożego rodzą nowe dzieci do życia wiecznego, nadając nowy sens każdemu ludzkiemu życiu i stając się źródłem nowego stworzenia. Bazując na ewangelicznym opisie przebicia boku oraz na innych tekstach biblijnych, jak też tekstach ojców i doktorów Kościoła, teologów i świętych kontemplujących tę scenę, woda i krew zostały ukazane jako pierwotna i wieczna miłość Boga, której owocem są narodziny Kościoła oraz sakramenty chrztu i Eucharystii. Przedstawiona publikacja jest cenną pomocą w pogłębieniu misterium Serca Jezusowego w perspektywie zbawczego dzieła Syna Bożego.