Wydarzenie odbyło się 27 października br. w płaszowskim Domus Mater w Krakowie. Stacjonarnie w sympozjum wzięło udział blisko 70 osób, m.in. klerycy diecezjalni i zakonni, uczestniczący w dorocznej formacji kapłańskiej młodzi sercańscy współbracia, a także postulanci, klerycy i wykładowcy seminarium w Stadnikach.
O Chrystusie jako pierwszym powołanym i powołującym mówił ks. dr Andrzej Demitrów (UO, Opole). Prelegent, na podstawie dokonanej przez ks. prof. Waldemara Chrostowskiego egzegezy czterech pieśni o Słudze Pańskim, wyjaśnił, że powołanie Chrystusa odznacza się zarówno szczególnym umiłowaniem i wybraniem przez Ojca, jak i stale otwartym uchem i wnętrzem Syna, który w sposób absolutnie wierny przyjmuje i realizuje powołanie. Ks. Andrzej zauważył również, że Jezus, który sam powoływał do faktycznego pójścia za sobą, czynił to owocnie i skutecznie, gdyż obdarzał ludzi prawdziwie miłującym spojrzeniem. Nie brakowało jednak przypadków, w których najpiękniejszy z powołujących spotkał się z odmową lub zastrzeżeniami przedłożonymi nad zaproszenie do pójścia za Nim.
Następnie ks. dr Marek Dziewiecki (Radom) próbował odpowiedzieć na pytanie zawarte w temacie swojego wystąpienia, które brzmiało: „Kultura powołaniowa: jaki styl życia budzi we współczesnym człowieku świadomość jego powołania?”. Prelegent zauważył, że kulturę powołaniową należy odnieść do trzech obszarów ludzkiego życia, których kolejność nie jest przypadkowa. Najpierw chodzi o to, aby przyjąć swoje człowieczeństwo i związane z nim pragnienie bycia kochanym i obdarzania innych miłością. Drugim obszarem jest powołanie do świętości na wzór Jezusa Chrystusa, dzięki któremu człowiek może zobaczyć najpiękniejszą wersję samego siebie. Ks. Marek zauważył, że prawdziwy święty ma bardzo szeroki repertuar słów, gestów i postaw, poprzez które wyraża miłość. Dopiero tutaj pojawia się powołanie szczegółowe, które ciągle pozostaje powołaniem do miłości.
Z kolei ks. dr Radosław Rybarski (KUL, Lublin) podjął się przedstawienia zagadnienia integralnego dojrzewania do kapłaństwa. Nakreślił przy tym współczesne wyzwania i problemy stojące przed formacją kapłanów i kandydatów do kapłaństwa. Szczególną uwagę zwrócił na zranioną ludzką naturę, która może stać się darem miłości tylko wtedy, gdy powołany jest świadomy tego, kim jest. Bez głębokiego zrozumienia siebie, swojej historii życia, bardzo trudno o zintegrowane serce.
Po przerwie kawowej, podczas której uczestnicy i prelegenci mieli możliwość zawiązania relacji, o. dr Piotr Andrukiewicz CSsR (Bardo) wygłosił konferencję zatytułowaną „Nowi kapłani dla nowej epoki: wizja kapłana według papieża Franciszka”. Prelegent zwrócił uwagę, że papież Franciszek widzi obecne czasy nie tylko jako epokę zmian, lecz zmianę epoki. W tym też kluczu pojawiają się jego nawoływania o Kościół prawdziwie synodalny, komunijny oraz widziany jako szpital polowy. Do tego bez wątpienia – zdaniem Franciszka – niezbędne jest odwrócenie dotychczasowej, piramidalnej struktury Kościoła.
Ostatnim prelegentem była jedyna niewiasta z grona prelegentów – mgr Joanna Dyduch z Jezuickiego Ośrodka Pomocy Psychologicznej i Duchowej „Źródło” w Gliwicach, która podjęła się omówienia przyczyn i problemów kapłańskich kryzysów oraz przedstawienia dróg wyjścia, by móc uniknąć odejść i rezygnacji z drogi podjętego powołania. W tym kontekście p. Joanna zwróciła uwagę na potrzebę dobrej formacji ludzkiej kandydatów do kapłaństwa, gdyż nierozwiązane na tym etapie problemy ciągną się za księdzem wiele lat. Natomiast w samym kapłaństwie potrzebne są bliskie więzi z przyjaciółmi lub innymi księżmi, które mogą stanowić pewnego rodzaju grupki wsparcia. Jeśli chodzi o psychoterapię, czasami jest ona niezbędna, ale należy ją rozumieć zarówno jako drogę prowadzącą do uleczenia, jak również jako element własnego rozwoju, gdyż Bóg jest miłośnikiem przemian dokonujących się w procesie (ks. Grzywocz).
DM
Wszystkie prelekcje sympozjum naukowego są dostępne w formie audio w Archiwum Radia Profeto (TUTAJ).
