„Pragniemy poprzez nasze sympozjum wpisać się w przeżywany obecnie rok duszpasterski” – powiedział ks. Łukasz Ogórek SCJ, prefekt studiów odpowiedzialny za przygotowanie sympozjum. Jest ono także jednym z punktów spotkania formacyjnego dla najmłodszych księży polskiej prowincji, które odbywało się w tych dniach w Stadnikach.
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów dwa razy w roku organizuje sympozja naukowe. Ostatnie sympozjum miało miejsce 9 listopada 2017 r. w sali konferencyjnej hotelu Domus Mater w Krakowie. Pomysłodawcą podjętego tematu był ks. Zdzisław Płuska SCJ, dyrektor grupy rekolekcyjno-misyjnej. „W ubiegłym roku spotkałem się z rektorem seminarium - ks. Leszkiem Poleszakiem SCJ i prefektem studiów - ks. Łukaszem Ogórkiem SCJ. Cieszę się, że z entuzjazmem podjęli zaproponowany temat, który wpisuje się przecież w zadania grupy rekolekcyjno-misyjnej” – wspomina ks. Zdzisław.
W czasie sympozjum wygłoszono cztery referaty. Jako pierwszy głos zabrał o. Wojciech Jędrzejewski OP. Dominikanin swoje wystąpienie zatytułował ”Dobrze głosi się jedynie idąc - dynamika kaznodziejstwa”. Przypominał, że kazanie czy homilia ma być przede wszystkim dzieleniem się własnym doświadczeniem wiary. Zachęcał, aby przed wyjściem na ambonę odbyć podróż: w głąb Słowa Bożego; w głąb świata tych, do których głosimy; a w końcu w głąb siebie.
Kolejny wykład pt. „Medioznawcze implikacje dokumentu z Aparecidy” wygłosił o. Michał Legan OSPPE. Paulin z Jasnej Góry przybliżył uczestnikom sympozjum mało jeszcze znany w Polsce dokument Końcowy Piątej Ogólnej Konferencji Episkopatów Ameryki Łacińskiej i Południowej. Ojciec Michał, który przed wstąpieniem do zakonu ojców paulinów ukończył studia na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, podkreślił rolę kina, jako wybitnego medium teologicznego. „Kino jest w stanie unieść ciężar traktatu teologicznego, którego nawet wybitny teolog nie byłby w stanie zapisać tekstem” – powiedział o. Michał przywołując jako przykład film pt. „Milczenie” Martina Scorsese, którego nazwał teologiem.
Jako ostatni w pierwszej części sympozjum głos zabrał ks. dr hab. Tomasz Szałanda, na co dzień proboszcz w Stawigudzie k. Olsztyna. W swojej konferencji zatytułowanej „O granicach kaznodziejskiej wyobraźni w Mszach z udziałem dzieci” przypomniał, że dzieci to grupa słuchaczy bardziej wymagająca od dorosłych. „Nie zwalnia to jednak kaznodziei od roztropności, by z proklamacji Dobrej Nowiny uczynić jakieś show, na którym wszyscy będą się dobrze bawić. Ani bowiem świątynia, ani liturgia, nie jest miejscem rozrywki w sielankowym klimacie kawiarnianego ogródka, ale miejscem modlitwy, adoracji i uwielbienia Przenajświętszego Boga, który objawia i włącza nas w zbawcze tajemnice i udziela jego owoców” – mówił ks. Tomasz.
„W jaki sposób kapłan, ewangelizator, może wykorzystać język, pośredniczący między rzeczywistością Ewangelii a tym, co o niej myśli, jak ją odczytuje, by jej nie zubożyć, nie przekłamać, a przybliżyć wszystkim wierzącym? W jakiej mierze ewangelizator może i powinien być kreatywny językowo wobec powyższych stwierdzeń? Jakie określenia powinien stosować i do czego się odwoływać?” Na te pytania próbowała z kolei wskazać odpowiedź pani Joanna Gaweł w swoim wystąpieniu pt. „Kreatywność językowa współczesnego ewangelizatora”.
Sympozjum zakończyło się dyskusją w trakcie której uczestnicy mogli wyrazić swoje opinie, a także zadać pytanie prelegentom. Dzięki uprzejmości Radia Profeto, które transmitowało całe wydarzenie, poniżej zamieszczamy zapis audio wszystkich referatów. Pełne teksty wystąpień zostaną opublikowane na łamach seminaryjnego periodyku naukowego pt. SYMPOZJUM.
Kolejne sympozjum planowane jest 5 maja 2018 r. (sobota) w Stadnikach.
