Editorial

https://doi.org/10.4467/25443283SYM.19.001.10630

 

Bieżący numer „Sympozjum” jest poświęcony tematowi: Na progu słowa. Odkryć na nowo sens milczenia. Zdecydowana większość artykułów dotyczących tego tematu powstała jako owoc sympozjum naukowego zorganizowanego w dniu 25 maja 2019 roku w Krakowie przez Katedrę Ekumenizmu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach.

W jednym ze swoich listów do karmelitanek bosych św. Jan od Krzyża napisał: „Słowa (...) rozpraszają, a milczenie i praktyka cnoty skupiają i dają siły duszy. Gdy już więc dusza wie, co dla jej postępu potrzebne, to zbyteczne jej mówienie i słuchanie, wówczas trzeba jej tylko działać w milczeniu i pilności, w pokorze i miłowaniu, i we wzgardzie siebie”[1]. Ten mistrz i kierownik duchowy wielokrotnie podkreśla znaczenie milczenia i ciszy w rozwoju życia duchowego. Stwierdza nawet stanowczo, że „nie można postępować w doskonałości inaczej, jak tylko praktykując cnoty i cierpiąc mężnie, osłoniwszy się całkowicie milczeniem”[2]. To w milczeniu człowiek dochodzi do pełni prawdy o Bogu i o sobie samym. Poprzez nie bowiem otwiera się na działanie zbawczej łaski Stwórcy, który objawia nam siebie przez swojego Syna Jezusa Chrystusa.

Milczenie i słuchanie pozwalają przeciwstawić się hałasowi ponowoczesności, który wdziera się w każdą z dziedzin życia człowieka. Przeakcentowanie wartości postępu i rozwoju sprawia, że nie tylko człowiek musi nieustannie walczyć o ochronę swoich praw i godności, lecz także sam Bóg i wiara w Niego są ukazywane w perspektywie czegoś, co przeminęło i nie ma już większego wpływu na rzeczywistość. Tymczasem, by posłużyć się słowami kard. Gerharda Ludwiga Müllera, „Chrześcijaństwo nie musi dostosowywać się do nowoczesności i z trudem walczyć o znalezienie sobie w ponowoczesności niszy, w której mogłoby przeżyć. Prawdziwą nowoczesnością jest bowiem wiara w Boga w Jezusie Chrystusie, nieprzemijająca aktualność wolności, życia i miłości. Poznania powszechnej woli zbawczej Boga w osobie i w dziele Chrystusa nie przewyższy żaden postęp w empiryczno-naukowym poznaniu świata i w poprawie materialnych warunków życia ani nie wyczerpie żadna transcendentalna refleksja nad warunkami i granicami naszego ograniczonego myślenia”[3]. W milczeniu przed Bogiem rozpoznajemy, że Chrystus „wraz ze swoim przyjściem, przyniósł wszelką nowość tak, jak było to zapowiedziane. To właśnie On sam był zapowiadany jako owa nowość, która odnawia i ożywia człowieka”[4].

Bardzo dziękuję wszystkim autorom za przygotowanie tekstów do publikacji. Ponawiam moje zaproszenie do współpracy z naszym periodykiem naukowym i do odwiedzin jego stron internetowych: https://sympozjum.scj.pl/ oraz http://www.ejournals.eu/Sympozjum/. Szanownym czytelnikom życzę ciekawej i owocnej lektury.

 

ks. dr Leszek Poleszak SCJ

redaktor naczelny

 

[1] Jan od Krzyża, Do karmelitanek bosych w Beas, 22.11.1587 r., w: tenże, Dzieła, Kraków 1986, s. 814.

[2] Tamże, s. 814-815.

[3] G. L. Müller, Listy o kapłaństwie, Kraków 2019, s. 58.

[4] Św. Ireneusz z Lyonu, Adversus haereses, Pelplin 2018, s. 397.